Jan Obłój, podobnie jak wielu czołowych matematyków finansowych, koncentruje swoje badania m.in. na modelowaniu instrumentów pochodnych, takich jak opcje i kontrakty futures, wykorzystując zaawansowane teorie prawdopodobieństwa. Jego prace stały się fundamentem strategii finansowych używanych przez największe instytucje na świecie, łącząc teoretyczne i praktyczne aspekty zarządzania ryzykiem i inwestycjami. Przyjrzyjmy się najciekawszym odkryciom Polaka.
Spis treści:
- Kim jest Jan Obłój?
- Kiedy odejść od stołu w kasynie?
- Maksymalizacja zysków przy minimalizacji strat: Inwestowanie z ograniczeniami drawdownu
- Ile jest warta informacja na rynku?
- Podsumowanie
Kim jest Jan Obłój?
Jan Obłój jest wybitnym matematykiem finansowym, specjalizującym się w teorii prawdopodobieństwa, wycenie instrumentów pochodnych i modelowaniu finansowym. Jest profesorem na Uniwersytecie Oksfordzkim, gdzie prowadzi badania i wykłada.
Obłój zdobył uznanie dzięki swojemu wkładowi w rozwój teorii osadzania Skorokhoda, wyceny opcji i strategii zabezpieczających. Jego prace są szeroko cytowane i stosowane w praktyce finansowej na całym świecie.
Współpracował z wieloma znanymi matematykami i finansistami, a jego badania znajdują zastosowanie zarówno w teorii, jak i praktyce rynków finansowych. Jest aktywnym członkiem społeczności akademickiej, publikując w prestiżowych czasopismach i uczestnicząc w konferencjach. Otrzymał tytuł profesorski na Uniwersytecie Oksfordzkim oraz Nagrodę Główną Polskiego Towarzystwa Matematycznego im. Hugona Steinhausa. Jego prace były cytowane w ponad 1000 recenzowanych tytułach.
Kiedy odejść od stołu w kasynie?
Jan Obłój poświęcił kilka swoich prac tematyce hazardu, koncentrując się na pytaniu: „Kiedy zakończyć grę?". Jego badania mają bezpośrednie zastosowanie w świecie inwestycji, szczególnie w kontekście aktywnego tradingu.
W artykule „Path-Dependent and Randomized Strategies in Barberis’ Casino Gambling Model” zbadał wpływ strategii wyjścia zależnych od historii zakładów (tzw. path-dependent). Przykładowo, jeśli gracz przegrał kilka zakładów z rzędu, może zdecydować się na zakończenie gry, aby uniknąć dalszych strat, mimo że w danej chwili jeszcze dużo nie stracił. Alternatywnie, może dodać element losowości do decyzji o dalszym graniu. Przykładowo, gracz może postanowić, że po każdej przegranej rundzie rzuci monetą, aby zdecydować, czy kontynuować grę. Jeśli wypadnie orzeł, kontynuuje rozgrywkę, a jeśli reszka, kończy grę.
Badanie wykazało, że strategie zależne od historii zakładów oraz dodanie losowości do decyzji mogą poprawić wyniki graczy w porównaniu do strategii niezależnych od historii zakładów (path-independent), gdzie decyzje o zakończeniu gry są podejmowane wyłącznie na podstawie bieżącego zysku lub straty. Dodanie losowych decyzji, takich jak rzut monetą, może pomóc graczom w osiągnięciu lepszych wyników, unikaniu dużych strat i maksymalizacji zysków.
Innym badaniem dotyczącym strategii wyjścia był artykuł „Optimal Exit Time from Casino Gambling: Strategies of Precommitted and Naive Gamblers”, w którym analizowano dwa typy graczy: zdeklarowanych, którzy trzymają się ustalonej wcześniej strategii, oraz naiwnych, którzy mogą zmieniać strategię w trakcie gry. Okazało się, że zdeklarowani gracze mają tendencję do unikania dużych strat, stosując strategie wyjścia przy stracie (loss-exit), podczas gdy naiwni gracze mogą kontynuować grę mimo rosnących strat. Strategie zależne od historii zakładów oraz losowe mogą prowadzić do lepszych wyników, pomagając graczom znacznie lepiej zarządzać ryzykiem.
Maksymalizacja zysków przy minimalizacji strat: Inwestowanie z ograniczeniami drawdownu
W artykule „The Numéraire Property and Long-Term Growth Optimality for Drawdown-Constrained Investments" autorzy, w tym Jan Obłój, omawiają sposób, w jaki inwestorzy mogą maksymalizować swoje zyski w długim okresie, jednocześnie minimalizując ryzyko dużych strat.
Strategia polega na ustaleniu maksymalnego dopuszczalnego spadku wartości portfela od jego maksymalnej wartości (tzw. drawdown). Na przykład, jeśli ustali się drawdown na poziomie 10 proc., oznacza to, że wartość portfela nie powinna spaść poniżej 90 proc. jego maksymalnej wartości.
Następnie inwestorzy powinni wybrać bezpieczne aktywa, takie jak obligacje skarbowe, które mają niski poziom ryzyka i są stabilne, oraz aktywa ryzykowne, takie jak akcje lub kryptowaluty, które mają potencjalnie wyższe zyski, ale również wyższe ryzyko. Strategia wymaga jednak regularnego monitorowania i okresowego dostosowywania składu portfela, aby upewnić się, że spełnia on ustalone ograniczenia drawdown.
Przykładowo, jeśli ustalimy maksymalny drawdown na poziomie 10 proc., początkowy skład portfela może wynosić 60 proc. akcji technologicznych i 40 proc. obligacji skarbowych. Regularnie sprawdzamy wartość portfela. Jeśli jego wartość spadnie o 8 proc., zwiększamy udział obligacji do 50 proc., aby zmniejszyć ryzyko dalszych strat. Wprowadzenie ograniczeń odnośnie drawdownu pomaga inwestorom unikać znacznych spadków wartości portfela, przy zachowaniu jego potencjału do wzrostu.
Artykuł podkreśla, że optymalne strategie inwestycyjne można osiągnąć poprzez dynamiczne dostosowywanie portfela, co jest kluczowe dla długoterminowego sukcesu finansowego.
Ile jest warta informacja na rynku?
W artykule „Robust Framework for Quantifying the Value of Information in Pricing and Hedging” Jan Obłój bada, jak różnice w dostępie do informacji wpływają na wycenę i zabezpieczanie instrumentów finansowych. Porównuje dwie osoby: jedną, która obserwuje jedynie ceny akcji na rynku, i drugą, która posiada dodatkowe informacje, mogące pomóc lepiej przewidywać przyszłe ceny.
Autorzy przedstawiają model, który pozwala wycenić, ile wart jest dostęp do dodatkowych informacji. Wykorzystują do tego koncepcję tzw. superhedgingu, czyli strategii zabezpieczających, które chronią przed najgorszymi scenariuszami. Agent z dodatkową informacją może ograniczyć swoje strategie do pewnych ścieżek cenowych, co daje mu przewagę. Autorzy pokazują, że taka przewaga może być wyrażona w formie prostszych modeli matematycznych. Artykuł podkreśla, jak można matematycznie obliczyć wartość takich informacji i jak wpływają one na strategie inwestycyjne.
Podsumowanie
Podsumowując, prace Jana Obłoja dostarczają cennych wskazówek dotyczących zarządzania ryzykiem i inwestycjami, zarówno w kontekście teoretycznym, jak i praktycznym. Dodanie efektu losowości do naszych strategii inwestycyjnych, bądź opieranie strategii wyjścia z inwestycji na podstawie ostatnich transakcji wydaje się efektywniejsze niż zakładanie z góry określonego wyniku, bądź straty granicznej. Drugim aspektem jest trzymanie się ustalonej przez siebie strategii w trakcie gry. To również zdaje się skuteczniejsze od prób modyfikowania jej w czasie.
Grzegorz Dróżdż, CAI MPW, Analityk Rynków Finansowych Conotoxia Ltd. (usługa inwestycyjna Cinkciarz.pl)
Powyższa publikacja handlowa nie stanowi rekomendacji inwestycyjnej ani informacji rekomendującej lub sugerującej strategię inwestycyjną w rozumieniu Rozporządzenia (UE) nr 596/2014 z dnia 16 kwietnia 2014 r. Została ona sporządzona w celach informacyjnych i nie powinna stanowić podstawy do podejmowania decyzji inwestycyjnych. Ani autor opracowania, ani Conotoxia Ltd. nie ponoszą odpowiedzialności za decyzje inwestycyjne podjęte na podstawie informacji zawartych w niniejszej publikacji. Kopiowanie bądź powielanie niniejszego opracowania bez pisemnej zgody Conotoxia Ltd. jest zabronione. Wyniki osiągnięte w przeszłości nie są wiarygodnym wskaźnikiem przyszłych wyników.
Kontrakty CFD są złożonymi instrumentami i wiążą się z dużym ryzykiem szybkiej utraty środków pieniężnych z powodu dźwigni finansowej. 71,48 proc. rachunków inwestorów detalicznych odnotowuje straty pieniężne w wyniku handlu kontraktami CFD u niniejszego dostawcy CFD. Zastanów się, czy rozumiesz, jak działają kontrakty CFD i czy możesz pozwolić sobie na wysokie ryzyko utraty pieniędzy.
Zacznij news trading na platformach Conotoxia Ltd.
Zaloguj się do rachunku
